Verona

Genç kız, büyükbabasının cenazesinde, kaybın acısını içten içe hissediyordu. Gözyaşları arasında, çocukluğunun en güzel anılarını hatırladı; büyükbabasının ona anlattığı masallar, birlikte geçirdikleri uzun yaz akşamları ve gülüşleri. Ancak, büyükbabasının ardından geriye kalan boşluk, yalnızlık ve aidiyet hissinin kaybolmasına neden oldu. Ailesi, kendi dertleriyle meşguldü; annesi sürekli çalışıyor, babasıysa sadece özlem dolu bakışlarla ortada dolaşıyordu. Kendini yalnız hissettiği bu süreçte, komşu çocuklarla oynamak bile ona ait olmadığını hissettirdi. Günler geçtikçe, köyün ormanlarına gitti, orada ağaçlarla konuştu, onların arasında kayboldu.